Powrót do przeszłości

Kazdy z nas kto przeszedł przez coś w życiu nie jest w stanie tego zapomnieć . Są dni gdy słuchając muzyki wszytko w naszej głowie odtwarza się jak film od początku do końca tylko bez przerw na reklamy . Nawet gdy tego bardzo nie chcemy to dostajemy coraz to trudniejsze role na życiowej scenie . Jedni grają jak zawodowcy a inni gubią się i myla tekst szukając pomocy która nigdy nie nadejdzie . Ja moje początkowe role odegrałam źle a nawet tragicznie gubiąc grund pod nogami a stres wyładowywałam na samej sobie . Byłam zwykłym zagubionym dzieckiem przekazywanym z rąk do rąk jak rzecz . A jak były problemy to następna osoba musiała się z nimi zmagać. Żyjesz ale jesteś niesłyszalny , niewidzialny i niechciany . Jesteś dlatego bo się urodziłeś . Nie radziłam sobie ze złością nie umiałam jej opanować niszczyłam rzeczy, krzyczałam lub się cięłam . Nie lubiłam świąt to okres w którym każdy spędza je z rodzina . Ja spędziłam jej sama z babcia wszytko starała sie robić by był to dla mnie magiczny czas . Ubierała choinkę , gotowała moje ulubione potrawy i kupowała mi to co sobie wymarzyłam . Ale to nie było to dla mnie nie było magii bo nie było rodziców . Zawsze w wigilie wychodziłam na spacer sama szlam do parku przy domu , piłam papierosa jeden za drugim a na końcu robiłam kilka cięć na skórze i wracałam do domu udając że się cieszę bo wszystkie złe emocje ulatywały z krwią i dymem . Zawsze kazała mi pokazać ręce po powrocie opatrywała rany i nie ważne ile ich było nie odezwała się słowem tylko mnie przytulała . Parzyła ciepłą herbatę i wtedy rozmawiałyśmy . Zawsze mi powtarzała że mam pisać pamiętnik , a nie krzywdzić siebie. Martwiła się o mnie a ja wtedy tego nie rozumiałam bylam w trasie . Kiedyś jej wykrzyczałam że w czym jestem gorsza od mojego brata że mnie oddali do niej . Co im takiego zrobiłam . Miałam tylko 14 lat i byłam zła na cały ten pieprzony świat . Na swoje życie , a szczególnie na nich że mnie zostawili.